349-350 / Nýtt ár byrjað með kuldakasti

Ég hélt fráhald um áramótin eins og ég hafði einsett mér. Ekkert erfitt en þó finn ég fyrir ákveðnum söknuði, maður er aðeins á skjön við þetta neyslusamfélag á svona hátíðardögum - hver vill vigta og mæla þegar aðrir eru með kúfaða kolvetnisdiska? Ég!! eða ég verð að trúa að það sé minn vilji að vera í lausn frá hömlulausu ofáti!!

En ég má alveg sakna gamalla neysluvenja og finna fyrir þessum ljúfsáru minningu um fyllingu sem fylgdi troðfullri bumbu og höfginni í kjölfar ofátins - í dag liggur mér einna helst við að taka eina "dísu" til að finna ekki fyrir einmanaleikanum sem fylgir frostinu og rokinu.

Já, mér hefur liðið þannig í dag, ég er einmana þegar ég horfi á kuldarlega náttúruna, ég finn fyrir tómleika í brjóstinu þegar bíllinn rennur stjórnlaus í frosnum hjólförum í miðbæ borgarinnar. Það er dimmt og það er kalt, og ég hef ekki heitan kakóbollann til að verma mig við.

Ég ætla að heita því í kvöld að vera í fráhaldi á morgun og ég bara bíð þar til sólin fer aftur að skína og geislar hennar hita upp hjartað mitt aftur - ef ég bara freista því í einn dag að taka fyrsta hömlulausa bitann, þá get ég horft framan í vorið sátt og ánægð í grönnum líkama.