Mér leiðist að nota erfiðleika sem afsökun!

En tveggja ára helvíti er að ljúka hjá mér þessa dagana með dómi í hérðasdómi vafalaust mér í hag, sem þýðir að ég fæ æruna til baka og þarf ekki að að byrja aftur á fátæktarreit. Mér líður eins og í lausu lofti þar sem spennan er búin að vera þvílík síðan í ágúst 2004 og það er eins og að ég hafi misst vin, vin sem samt sem áður hefur hryllileg áhrif á mig.

Ég eins og flestar ofætur hellti mér í át á hinu og þessu, bara til að halda uppá. Hér áður var það til að svæfa óþæginda tilfinninguna.

Ég byrjaði daginn í dag á DDV matarplani og ætla mér að halda því í dag. Fer síðan eftir hálftíma á OA ráðstefnu og hlusta á ofætur (bandarískar) sem eru búnar að vera í bata í kjörþyngd í tugi ára.

Lífið er ekki alltaf rósargarður en svo sannarlega í dag er hann hreinn hvítur garður með stillu þvílíkri að ég heyri sálina hvísla að mér að matarplanið mitt héðan í frá verður í lagi, að ég eigi eftir að eignast bata frá hömlulausu ofáti.

DDV verður mitt matarplan.