léttfimmtug

miðvikudagur, september 20, 2006

Dagur 106

Dagarnir fljúga framhjá manni og safnast saman í einn haug eins og haustlaufin sem falla brúngul til jarðar. Ég þarf að minna mig á hverjum degi að það sé aðeins dagurinn í dag sem ég á, gærdagurinn liðinn og morgundagurinn ókominn (ekki nýtt af nálinni held ég).

Ég er ekki í átaki, ég er ekki í megrun. Ég er að reyna að lifa ásættanlegu lífi með heilbrigðu mataræði sem færir mér hugarró og sátta mynd af mér eins og ég er í dag. Samt klifrar apinn reglulega upp á axlir mér og hvíslar að mér hinu og þessu sem er mér ekki hollt. Apinn truflar daglega rútínu og reynir að toga mig þangað sem ég var stödd fyrir ekki svo mörgum dögum síðan.

Á miðvikudag í næstu viku ætla ég að skella mér til Spánar í vikufrí ásamt eiginmanni, foreldrum hans, systur, mági og litlum frænda. Við erum að halda uppá sextugs afmæli tengdaföður míns. Með mér í för er vigtin mín, lítil dagbók til að skrifa niður matinn minn og hráefni sem ég nota í neyð - NEYÐARLEGT - myndi margur segja, að vera að vigta og mæla mat á erlendri grund þegar maður á í raun að liggja í sukki og sólbaði.

Í framhaldi af Spánarferð fer ég til Danmerkur eftir sólarhrings stopp hér heima. Þá fer ég með samstarfsfólki mínu í árshátíðarför, og vigtin blessuð verður með í för líka. Ég hef gengið svo langt að biðja um sérstakan matseðil þar sem við borðum þ.e. árshátíðarfólkið... allir hér á mínum stað sáttir við það, því öllum líkar betur við konuna sem brosir breitt þegar hún er í fráhaldi en taka sveig framhjá þegar hún vælir í sjálfsvorkun í átköstum sínum með ylgda brún og dökka áru.

Nei, lífið er ekki neyðarlegt - stundum er lífið bara hreinlega val um hvernig mér langar til að mér líði...

sunnudagur, september 10, 2006

Dagur 96 -

Þrátt fyrir bloggleysi þá er allt að ganga mjög vel. Auðvitað er það á köflum "pirrandi" að vera á skjön við það sem telst vera "eðlilegt" í matarmálum. Þetta að vera ætíð með nesti þegar maður fer á mannamót til þess að vera innan þeirrar línu sem maður hefur sett sér hvað varðar lífstílinn. Sem betur fer eru margir og eiginlega flestir hlynntir því sem ég er að gera, sérstaklega eftir að ég tók mér svokallað frí í eitt ár og þyngdist um 20kg.

Léttingur í síðasta mánuði var eðlilegur, ca. 200gr á viku og er ég orðin 76.8 kg hér heima. Vigtaði mig að vísu í sundlauginni mánuðinum þar áður þannig að ég veit ekki hvað er réttur léttingur.

Mér líður ágætlega, sulla þetta við að klára íslensku 503 og er ævinlega í frestunaráráttunni þar sem ég held enn að ég þurfi ekki að lesa eða leysa verkefni fyrr en á síðustu stundu. Það kemur í ljós hvernig mér farnast í desember.

Á morgun er spennandi dagur í lífi mínu og kemur það í ljós í lok vikunnar eða þeirrar næstu á eftir hvernig málin þróast, gæti haft veruleg áhrif á lífshlaup mitt og ákvarðanatöku um hvert skal haldið næstu árin ... læt ekki meira upp um þessi mál, en það er djöfull búinn að vera á eftir mér síðustu þrjú árin.

Var á skemmtilegu násmkeiði í gær þar sem kennd var tilfinningalosun. Ég sem alltaf hef haft frekar mikla fordóma gagnvart stjórnaðri losun náði að leysa úr hömlum án þess að nokkur manneskja kæmi þar við sögu, reiði, pirring og sársauka. Nú bara bíð ég hvort þetta sé varanlegt eða hvort um blekkingar sé að ræða.

Mitt móttó: Maður er aldrei of gamall til að reyna eitthvað nýtt.